Cuma sabahı erken saatte, kendine ait rekoru paramparça ederek odasına giren sevgili Burak (Uçar) seslendi; “Ağbi çabuk gel”
Bu tür acil çağrılar, her normal insan gibi bende de önceleri panik havası yaratmıştı ama her seferinde muzip bir gülümseme eşliğinde “Ee! Ne var ne yok? Çay ısmarlayayım mı?“ karşılamasına idmanlı olduğumdan, söylemesi ayıp koltuktan kıçımı kaldırmadım bile...
Baktı benden ses yok, “Ağbi bursasportv’ye gir o zaman“ dedi.
***
Toplam 3 dakika 3 saniye süren bir tizır...
Her seferinde başa alıp, kaç tekrar izlediğimi inanın hatırlamıyorum.
Özlüce’den idman görüntüleri, maç öncesi soyunma odası konuşmaları, deplasman yolculukları var. Hepsi de özel çekimler...
Ertuğrul Hoca ve futbolcuların coşkusu, heyecanı nasıl da duygulandırdı beni.
***
“...Şöyle kenetlenin birbirinize...
Bakın koca şehir bizden zafer bekliyor.
Şuraya alnınız dik dönün...“ sözleri nasıl da etkileyici.
***
Sonra düşündüm...
Herkes işini yapıyor ve hepimiz birbirinden çok farklı beklentilere sahibiz ama galiba zaman zaman birbirimizi anlamakta güçlük çekiyor, sevdamızın ortak olduğunu unutarak hareket ediyor, empati yapmıyoruz.
Burak’ın, ikinci ligde Raşit Hoca’yla şampiyon olduğumuz dönemde hazırladığı o harika cd’yi izlerken de aynı duyguları yaşamıştım.
Kazanılmış bir maçın sonrasındaki sevincimiz birbirimizden farklı olabilir mi hiç?
Ya da...
Kaybettiğimiz bir maçın ardından hangimizin hüznü, bir diğerinin mutsuzluğundan daha ağır basabilir?
Hepimiz biriz işte!
***
Yarın Denizli maçı için stada gelirken bursasportv’deki o tizırı, hatta her nerede muhafaza ediyorsanız o şampiyonluk cd’sini en az bir kere izleyin.
Tribündeki yerinizi alırken sadece yanınızda oturanın değil, yan tribünde, karşı tarafta, o an statta kaç kişi varsa, hepsinin aileden biri olduğunu unutmayın.
Maç bittiğinde, sonuç ne olursa olsun, yüreğinize dolan duygu her neyse, o duygunun 19 bin aile üyesiyle aynı olduğunu aklınızdan çıkarmayın.
http://www.olaygazetesi.com.tr/Sayfa.php?Git=KoseYazilari&id=3186
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder